Mama,
Ik werd vanochtend wakker, met wat spierpijn. Ik ben weer hard aan het sporten. Maar urenlang fietsen, crossfitten tegen de sterren op … het helpt niet om rust te brengen in mijn hoofd. Ik ben gewoon doodsbang.
Zie je mij graag? Ik zou gewoon zo doodgraag niet meer alleen willen gaan slapen en wakker worden. Het gaat me al lang niet meer om de lege plek in het bed en zoeken waar je wil gaan liggen. Het gaat me over ‘zie jij mij graag’ en ‘zie ik jou graag’.
Kan ik de wereld aan? Ik heb hard gewerkt, en daar de successen van geplukt. Maar nu is de energie weggeblazen door de storm in mijn hoofd. Alles is me gewoon teveel. Werk stapelt op, terwijl mijn reputatie keldert.
Ik ben vandaag op tijd opgestaan om te werken. Groot en sterk te zijn. En alles wat ik gedaan heb is geweend, en disney stickers gezocht voor mijn nichtje. Dat is niet fraai hé…
Ik ben bang voor het weekend. Om weer helemaal alleen te zijn. Niets te doen. Buiten sterk en flink te zijn. Of te huilen, dat kan ook. Zo moe en bang ben ik geworden …
