Nog even…

Ik lees, van madammen die op bevallen staan, of ondertussen al lang hun kleine baby vasthouden. Van blogstiltes waar Sinterklaasverhalen gevolgd worden door zomerse avonden, zonder iets van moeten tussenin. Van stiltes die nu misschien nog niet opgevuld kunnen worden, wegens drukte in het hoofd. Maar misschien later weer wel. Van groeten kweken, van rust, van je eigen plekje vinden of heel veel fietsen.
Ik lees. Waan me in een wereld die de mijne niet is, of toch maar een beetje. En geniet, met die kop koffie en het chocolaatje in die vreemde stad, waar ik even mijn plekje heb. Waar musea en de zon lonken, maar ook studenten op me wachten voor feedback.
En ik besluit het mezelf even makkelijk te maken. Die musea lopen niet weg, dat mooie weer komt terug, maar voor hen, voor hen, staat even de wereld stil en komen er belangrijke momenten aan. Want “vele molshopen maken een berg”, hoorde ik onlangs. En volgende week ben ik weer thuis. En zit ik graag met mijn benen in de zon in de lucht. Dus nog even een extra kopje koffie … en in mijn hoofd, lezen jullie met me mee…

Advertenties

Verkiezingen 2019 — second part of my life

(Walter De Buck)

via Verkiezingen 2019 — second part of my life

En soms komt rust, op het juiste moment.

Kom maar hier, meiske

Kom maar hier, meiske,

Kom maar af

Kom maar even dicht bij mij

Je mag op me leunen,

Je mag op me steunen

Je mag op me vertrouwen

Het komt goed.

Dit is een van die periodes,

Waar je groeispurtjes maakt

En die gaan gepaard met

Vermoeidheid en pijn

Maar het komt goed

Dat beloof ik je

Wees maar kalm

En rustig

Blijven ademen

En alles komt goed.

Ruzie

De woorden ketsen af op de muren van het kantoor:
“Je roddelt, zoekt steun buiten vergaderingen om,
Je trekt je terug wanneer het jou uitkomt,
Er is zoveel in de grijze zone.

Nee, concreet wordt het niet
Maar ik hoor velen zeggen
Je moet oppassen
Ik speel op de bal, niet op de man.
Het is waar.”

Margo hoorde de litanie aan.
En stelde vast dat het taakgerichte conflict
Een mensgericht uitgang had gevonden
In vuile woorden.

Perfect volgens de regels van de kunst
Gezagsargumenten
Nuances op de juiste plaats
Mist op andere

En vooral veel kwaadheid
Van verloren macht
En het zoeken naar positie
En het niet kunnen laten doorvoelen
Van zijn eigen stem.

Het raakte haar
Harder dan ze wilde toegeven
Cognitief veel minder hard
Dan dat ze het voelde

Maar ze kon hem niet zijn
Wilde zich niet laten leiden
En tegelijk verantwoordelijkheid dragen
Voor wat mis liep

Hij had gelijk
Ze trok zich terug
Maar dan vooral omdat ze niet wilde kwetsen of verliezen
Maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

keuzes

Terug thuis, na een maandje weg geweest. Een heerlijke tijd vol zon, warmte, rust, boeiende gesprekken. Terug thuis zijn er terug zenuwen, ergernissen, en onrust, veel onrust.

En ik weet niet goed hoe ik dat onder controle moet houden. Is dit de juiste keuze? Waarom wel, waarom niet? En waarom moest het zo gaan? Had het anders gekund? En wat wil ik dan wel.

We hadden er gisteren een lang gesprek over: wat wil ik graag. En eigenlijk kan ik daar nog steeds geen antwoord op geven: het perfecte plaatje in mijn hoofd is niet meer mogelijk. En de nieuwe opties laat ik niet echt toe.

Van die zelfverzekerde vrouw die weet wat ze wil en ervoor gaat, blijft weinig nog over. Lanterfanten, twijfelen, huilen, … Het hoort er precies nu allemaal bij.

Terwijl dat eigenlijk niet hoeft…

Hoe vinden jullie rust in de keuzes die je maakt?

En soms … dan komen de tranen

Huilend zat ze achter haar computer. De wind en de stilte van haar looprondje nog vers in haar hoofd. En toch kwamen de tranen, omdat het allemaal wat veel was en het gewoon nooit stopte. Het werk bleef maar binnenstromen, alsook de negatieve feedback.

• Ze had “ja” gezegd op een project dat ze eigenlijk niet wilde doen en waar ze geen tijd voor had – misschien in de toekomst was het handig geweest, maar aan de toekomst had ze eigenlijk niet zoveel …
• Haar pateekes kregen negatieve feedback, en ze had het gevoel dat ze hen niet adequaat kon helpen, en dat ze teveel op anderen had vertrouwd, dat ook
• Ze was 15 000 km verwijderd van thuis. De lucht was blauw en de zon uitbundig, maar ze mistte ook gewoon thuis … en haar lief was niet van het berichtelijke type. Ze nam het hem niet kwalijk (niet langer), maar in haar hart voelde ze zich toch een tikje alleen.
• En eigenlijk, eigenlijk stak het haar ook heel erg tegen dat mama (en papa) worden blijkbaar niet vanzelf ging…