Mijn week …

Hij zei: je kent jezelf niet. En zij herhaalde dat nog eens eventjes. Ze hadden gelijk, wist Margo, wist zij immers veel … Ze voelde. Soms. En wat vaag. En soms een vulkaan. Wanneer het allemaal wat teveel was. En vandaar. Voelen wanneer het wel goed zat, was een belangrijke opdracht. In die categorie

Donderdag

• Collega’s die nooit op gaven, en telkens weer het gesprek met Margo aangingen.
• Hij en zij. Omdat houvast belangrijk is.
• Schoenen vinden. Geen rode deze keer, maar wel appelblauwzeegroen. Ook dat kon geen kwaad.
• Soep. Omdat soms een mens niet meer moet hebben. Het op 1 na beste drankje ter wereld. Na chocomelk, that is.

 

Vrijdag

• Cake en een les die niet uitdraait zoals gehoopt, maar de pateekes konden het nog wel smaken …
• Een ongedwongen gesprek met een collega met wie het heel erg klikt – ook inhoudelijk. Een mens zou bijna gaan geloven dat het kan.
• Opkuisen: mijn laptop, rekeningen, en meer van dat fraais. Eindelijk eens de tijd nemen om orde op zaken te stellen. Ik moet dat meer doen

 

Zaterdag

• Verbouwen bij een vriendin met een bollend buikje en blij zijn dat we iets kunnen betekenen.
• Koffiekoeken na wat werken. Soms zijn beloningen mooi.
• Een warme knuffel in de zetel.

 

Zondag

• Een goed gesprek, dat diepgang heeft, en energie vrij maakt. En dan nog eentje om 3u ’s nachts om het af te leren
• Mensen van lang geleden terug zien en terug horen.
• Mispels … al weet ik nog niet goed wat ik er mee moet doen 🙂

Advertenties

Schoontje

“Stop trying to belong. Ik zou tegen mezelf willen zeggen dat ik helemaal geen dingen moet doen die ik niet wil doen. Ik probeerde er altijd maar bij te horen en ik was mezelf niet. Ik zou zo graag willen dat ik toen al besefte dat ik goed was zoals ik ben. Eens je jezelf durft te zijn, kom je vanzelf terecht waar je thuishoort. Sinds ik dat doorheb is mijn leven er enorm hard op vooruit gegaan.” uit: https://www.charliemag.be/zin-in/coely/

En … probeer jij nog? Of mag je al “gewoon zijn’?

Bang

Soms

Dan ben ik toch echt wel bang

Dan regel  ik banken, verzekeringen en vervoer

voor nieuwe meubels in een fijne plek

Om dan te ontdekken dat ik voor sommigen te snel ben

te kort door de bocht, te (pro-)actief

Om te voelen dat ik toch niet met al mijn twijfels terecht kan

bij wie ik dat zo graag zou willen kunnen

En dan wordt ik bang

Stel dat … ik het toch niet allemaal alleen kan?

Mooie zinnen

Ik schrijf niet, maar lees.  Bij een kopje koffie. En in het lege huis klinkt een schaterlach bij zinnen zoals deze:

“Rijders als Verstappen en Norris gaan er even hard voor op hun grasmaaier als in hun F1-bolide.”

uit: uit: http://www.knack.be/nieuws/wereld/
de-teloorgang-van-de-formule-1-deze-sport-is-gebroken/article-longread-1144575.html

Mensen met lef, uit een sport die ik ooit al strijkend volgde. Totdat ik mijn strijkijzer uit het raam gooide. Een mens kan niet altijd volgen.

Ik heb wat goed te maken

… met mezelf. Zoeken naar fijne momenten en de tijd nemen ze op te schrijven ook, terwijl het leven daarbuiten verder raast. Aan een trager tempo weliswaar dan dat mijn gedachten over en door elkaar tuimelen, maar toch …

13 april

• Mijn mama is jarig
• En een datum om nooit te vergeten.

14 april

• Koffie drinken in de ochtend. Met een fijn gesprek. Over lief en leed en dromen
• Ozzie BBQ
• En als klap op de vuurpijl: Foetie!

15 april

• Even tijd maken voor mezelf.
• Bang zijn, voor het uitblijven van een telefoontje. En dat dan toch krijgen 🙂

16 april

• Weinig speciaals vandaag. Gewoon even bekomen 🙂

17 april

• Stiekem gaan window shoppen. Soms moet een mens er even tussenuit.
• En de loopschoenen aantrekken, om dezelfde reden.

18 april

• Een eerste meeting die pittig is, maar ondanks alles toch helpt om stappen verder te zetten.
• Een tweede meeting die -ondanks slechte voorbereiding – toch goed verloopt.
• Een overwachte gast mogen zijn op een etentje. En daar heel rode oortjes van krijgen. Soms weet ik meer dan goed voor me is, maar het deed me deugd om mee te mogen weten, denken, lachen, praten. Zie je, ik kan dat wel :).

19 april

• Mijn stoute schoenen aantrekken. En de mantel van dat kleine meisje afleggen en dingen realiseren. Stap voor stap. Dromen van anderen mee waarmaken.
• Lunch in hetzelfde fijne restaurantje. Ik word nog echt een local
• Fijne discussies over vragen die ergens toe leiden, of ook weer niet

20 april

• Zotte kosten doen. Maar er een fijn gesprek bovenop krijgen. Van een single moeder, die niet klein te krijgen is. Maar ook een beetje een drukke verkoopster is.
• Een geslaagde presentatie. Feedback krijgen van mensen die het goed menen. Maar toch kritisch durven zijn :).

21 april

• Kangeroes aaien. Zomaar, al ware het tamme wilde konijnen
• Zwemmen in een waterval na een fijne wandeling. Ja, echt.
• Koppels zien samenzijn. Wat soms fijn en soms moeilijk is.
• Zonsondergang langs het water.

22 april

• Ontbijt met spek en daarna wafels, terwijl iemand van harte zit te babbelen over zijn toekomstdromen met de zaak. Een mens wordt blij van zoveel dromen.
• Zot fijne zeepjes in een geweldige plek om te brunchen. En dan nog handcreme ook.
• Autorijden aan de foute kant van de wereld. Een mens mag zotte doelen hebben. Nog drie continenten te gaan. Da’s bijna halfweg dus 😉
• Strandwandelingen en mopjes. Soms voelt het fijn om thuis te zijn.
• Songalong: Under the seeaaahhhaa!
• Film. Omdat er dan even niet gepraat, maar wel gedroomd mag worden.

Blessings 7, 8, 9, 10 april

Blessings blijven zien, ook als je het wat moeilijker hebt. Het is een uitdaging. Gelukkig waren er:

7 april

• Heel moeilijk nieuws krijgen, over iemand die er niet meer wilde zijn. En er nu niet meer is. Mijn zus bracht het nieuws. En dat was toch een blessing. *
• Zelfs al zit ik 30 000 km bij haar vandaan, toch mijn mama kunnen bellen, want bij haar moet het nieuws nog veel erger zijn binnen gekomen.
• Vrienden die er zijn, tot in het diepste van mijn ziel.
• Zonsondergang kijken. Omdat verdriet verzacht als de hemel kleurt.

8 april

• Werk dat vooruit gaat, ook op zondag (zeker op zondag in een leeg kantoor :))
• Picknick in het park, ook dat kan dus van de bucketlist
• Kinderen zien spelen, bergafwaarts op een stuk karton, net als ik op een laken van de Konijnenberg. Wie weet dat nog zijn …
• Er mogen zijn voor anderen
• Headspace, een geweldig leuke app

9 april

• Anderen die er zijn voor mij. En de wereld zoveel helderder kunnen verwoorden, zonder al die verwarrende emotionele hoogtes en laagtes.
• Progressie in de werkgerelateerde processie van Echternach (of hoe je dat ook schrijft).
• Ik, de rivier, en de lichtjes van de stad. Mezelf gunnen om in plaats van een stevige looptocht, me neer te vleien op een bankje en gewoon te huilen.

10 april

• Bananenbrood als lunch. Bye bye ‘dieet-dat-ik-toch-maar-even-‘op-mijn-gezondheid-letten’-noem
• Toch die stevige looptocht inzetten, waarbij een stevige tred wordt afgewisselt met foto’s nemen van een prachtige zonsondergang
• Zotte chatberichtjes, omdat het ook niet altijd even serieus moet zijn
• En een doorbraak in dat werkproces dat maar niet wilde vlotten … Eindelijk. Deadline is zaterdag. Duimen jullie mee?

Blessings 6 april

De zon schijnt en dat doet me deugd. Hoe de rest van de dag werd opgefleurd? Bij deze!

• Foto’s maken, wat de dag opfleurt
• Een fijn seminarie bijwonen, wat me weer aan het denken zet
• Pasteitjes en vers fruit bij de lunch, soms zit genieten in een klein hoekje
• Voor mezelf opkomen en tijd maken voor de dingen die ik écht wil doen
• Vroeg gaan slapen, na nog een leuke babbel over whatsapp